Waarom veranderen:
het gaat toch goed zo?

Waarom veranderen? Het gaat toch goed zo?!

Een veel gehoorde uitspraak van collega’s na onze laatste ‘Tour d’Amour’ eind 2016. Zo noemen we gekscherend onze halfjaarlijkse rondgang langs alle ‘Lavansianen’ met als doel iedereen te betrekken bij het beleid en de resultaten van Lavans. Ons gepresenteerde voornemen om, met het oog op een intensievere samenwerking rondom de klant, het huidige organisatiemodel van regioteams geleidelijk aan om te zetten in een structuur van kleinere slagvaardige klantenteams, werd aanvankelijk ontvangen met een oorverdovende stilte. En ja, het gaat goed met Lavans blijkt uit de eveneens gepresenteerde resultaten, dus een terechte vraag is dan inderdaad: “Waarom veranderen?” 

Niet alleen de wereld verandert..

Mijn kort-door-de-bocht-antwoord op dat moment: ‘Je komt toch ook niet meer op een paard naar je werk, maar met een auto!? De hele wereld verandert en wij moeten mee veranderen’. Tegelijkertijd realiseer ik me dat dit maar de halve waarheid is. De andere halve waarheid zit namelijk in onszelf, wij mensen. Ook wij evolueren en ontwikkelen voortdurend, bewust en onbewust. En doordat we dat laatste onwillekeurig doen, veranderen we ook onbewust van ‘satisfiers’, een mooi woord voor motivatoren. 

Toenemende onvrede op de werkvloer

Het laatste  managementboek dat ik heb gelezen heeft als titel ‘Reinventing Organizations’. Het wijst de lezer op de toenemende ‘onvrede’ bij mensen in de huidige moderne organisaties. Bijzonder, denk ik in eerste instantie bij mezelf, want het zijn toch deze organisaties wereldwijd, zowel grote en kleine bedrijven als zorg- en onderwijsorganisaties, die ons als mensheid de afgelopen decennia grote voorspoed hebben gebracht. Niet in de laatste plaats te danken aan de manier waarop ze zichzelf hebben ingericht!! Toch blijkt uit diepgaand onderzoek dat mensen hun werk steeds meer ervaren als zinloos gezwoeg in plaats van het op een gedreven en gepassioneerde manier waarmaken van doelstellingen en idealen. En of je nou aan de top of aan de onderkant van de organisatiepiramide zit, het blijkt ook nog eens allemaal nauwelijks verschil te maken. 

Werken met hart en ziel

In al mijn overpeinzingen en met het boek in de hand, kom ik voortdurend tot dezelfde constatering. De structuur van de huidige moderne organisatie is vooral ingericht op het behalen van maximale resultaten en rendement. Daarmee zijn mensen ondergeschikt gemaakt aan klinische systematiek en worden ze voor de broodnodige ordening ook nog eens vaak geplaatst in een hiërarchisch hokje. Kortom, gekooid! Symptomatisch gevolg:  mensen missen ‘het werken met hart en ziel’…………… ! Goh, wat een boute conclusie, denk ik bij mezelf, temeer daar juist deze ’satisfier’ voor alle mensen de komende jaren van een steeds groter belang wordt. 

‘Wij Lavansianen’

De huidige mate van betrokkenheid, passie en trots waarmee ‘wij Lavansianen’ dagelijks invulling geven aan het ontzorgen van onze klanten, bewijst gelukkig dat  zelfbeschikking, gelijkwaardigheid en werkplezier hiertoe dé succesfactoren zijn. Voor Lavans is dit een al ingeslagen weg die echter nooit eindig zal zijn. Want, of we ons daar nu bewust of onbewust van zijn, wij vragen echt zelf om verandering!